Michel de Certeau

Michel de Certeau, 1977
Vertaald door Ignace Wouters
31.01.2018
NL FR

Dit verhaal is eerst en vooral geluid: geluiden van de bus en de metro, geluiden van neervallende bomen en van creperende dieren, geluiden van deuren die langs alle kanten klapperen en kraken, het finale geluid van de revolver van ‘de vriend’ die door Charles betaald is en hem doodt in de duisternis van Père-Lachaise. Kwellend geknars en geknal. Tevergeefs bedekt Charles zijn oren. De wereld waarin hij leeft, is gemaakt van kabaal zonder betekenis, absurd en overweldigend. Het overschreeuwt de menselijke stemmen, die zijn als korte zinspelingen tussen al het gekrijs van brutale en gebrutaliseerde dingen.

Michel de Certeau, 1977
31.01.2018
NL FR

Cette histoire, ce sont d’abord des bruits : bruits de bus et de métro, bruits d’arbres et d’animaux abattus, bruits de portes qui de tous côtés claquent et grincent, bruit final du revolver de « l’ami » qui, payé par Charles, le tue dans l’obscurité au Père-Lachaise. Craquements et claquements obsédants. En vain Charles se bouche les oreilles. Le monde où il vit est fait de ces bruits sans message, absurdes, envahissants.