Men noemt ‘negatieve handen’ de handen die zijn gevonden in de grotten uit het Magdalénien in Sub-Atlantisch Europa. Deze handen werden eenvoudigweg op de rotswand gelegd en daarna bedekt met kleur. Meestal waren ze zwart, of blauw. Er werd geen enkele uitleg voor deze praktijk gevonden.
Voor de oceaan
onder de klif
op de rotswand van graniet
deze handen
open
Blauw
en zwart
Het blauw van het water
Het zwart van de nacht
De man kwam alleen naar de grot
tegenover de oceaan
Alle handen hebben dezelfde grootte
hij was alleen
De man alleen in de grot aanschouwde
in het tumult
in het tumult van de zee
de onmetelijkheid der dingen
En hij schreeuwde
“Jij die een naam hebt, jij die begiftigd bent met identiteit, ik heb je lief”
Deze handen
het blauw van het water
het zwart van de hemel
Plat
Uiteengespreid op het grijze graniet
Opdat iemand ze zou zien
Ik ben iemand die roept
Ik ben iemand die riep, die schreeuwde, dertigduizend jaar geleden
“Ik heb je lief”
Ik schreeuw dat ik van je wil houden, ik houd van je
Ik houd van al wie zal horen dat ik schreeuw
Op de lege aarde, zullen deze handen achterblijven, op de bergwand van graniet, tegenover het gebulder van de oceaan
Onhoudbaar
Niemand zal het horen
Zal het zien
Dertigduizend jaar
deze handen, zwart
De breking van het licht op de zee doet de rotswand trillen
Ik ben iemand, ik ben diegene, die riep, die schreeuwde, in dit witte licht
Verlangen
Het woord is nog niet uitgevonden
Hij aanschouwde de onmetelijkheid der dingen, in het geraas van de golven, de enorme kracht ervan
En toen schreeuwde hij
Boven hem de wouden van Europa
oneindig
Hij staat te midden van steen
gangen
stenen wegen
overal rondom
Jij, die een naam draagt, jij die begiftigd bent met identiteit, ik houd van je met een oneindige liefde
De klif moest bedwongen worden
de angst overwonnen
De wind waait vanuit het vasteland en drijft de oceaan terug
De golven vechten tegen de wind
Vertraagd door zijn kracht
rukken ze op
en komen geduldig aan
bij de rotswand
Alles slaat te pletter
Ik heb je lief, dieper dan jij
Ik zal al wie zal horen dat ik schreeuw dat ik je lief heb liefhebben
Dertigduizend jaar
Ik roep
Ik roep degene die me zal antwoorden
Ik wil van je houden, ik houd van je
Sinds dertigduizend jaar, schreeuw ik, bij de zee, het witte spook
Ik ben het die schreeuwde dat hij je liefhad, jou
Voice-over van Marguerite Duras uit Les mains négatives (1978).
Met dank aan Gerard-Jan Claes, Katrien Desiere, Elias Grootaers, Veva Leye en Nefertari Vanden Bulcke
Beeld uit Les mains négatives (Marguerite Duras, 1978)
