Leve de film! (ode aan La nuit américaine van François Truffaut)

Klanken sporen met beelden

altijd bewegend, zelfs repeterend

de regisseur verbeeldt vele levens

dirigeert mensen, zijn sterren, O Hollywood

dat in werkelijkheid dromen doet

van eeuwigdurend leven en hemels zoet

toeschouwers raken bewogen 

door personages en hun grootse verlangens

zo’n zalig bedrog van oneindige liefde

het filmmaken hoort en oogt chaotisch 

het witte doek daarentegen lijkt harmonisch

achter de schermen, in de coulissen echter

kissebissen acteurs, actrices en de crew

aan de regisseur om de film te beslissen

in zijn begin, midden en open of gesloten slot

een nachtscène wordt overdag gedraaid

het einde voordien beslecht met een schot 

een film staat nooit ofte nimmer stil

maar raast als een lustige trein

voorbij onze stille, lastige zielenpijn

een film gaat nooit dood, leeft voort

klinkend als muziek in de oren

ook als wij, toehoorders, er niet meer zijn …