In Mumbai, Nurse Prabha's routine is troubled when she receives an unexpected gift from her estranged husband. Her younger roommate, Anu, tries in vain to find a spot in the city to be intimate with her boyfriend.
EN
Your previous film, A Night of Knowing Nothing, which was both a love story and a depiction of a student revolt, was political in a very direct way. How would you describe this one in that perspective?
Payal Kapadia: All We Imagine as Light is surely not political in the same direct way. But I think everything is basically political. Love in India is extremely political. So I would not say that this film is not. Who you can marry is really a complex thing. There’s the issue of caste, the issue of religion… And they all dictate a lot about who you can spend your life with, and the consequences that it can have. Impossible love, which is one main themes here, is a very political one.
Payal Kapadia interviewed in the All We Imagine As Light press file
“It is because Payal understands the equation amongst women and how destructive they could be that she felt a need to make a film about how it could be different when they support rather than wall. Her choice of story and the dynamics it showcases through the portrayal of the characters is exemplary as it speaks of Payal’s sisterhood with the larger and wider sisterhood it will eventually reach out to and the numerous lives it is likely to touch. [...] All we imagine as Light has sisterhood echoing in its very title.”
Gunjan Chaturvedi1
- 1Gunjan Chaturvedi, “Rising Sisterhood in Cinematic Narrative: Evolving through the Lens of Laapataa Ladies, Santosh and All We Imagine As Light,” Creative Saplings 3 (2024): 51.
NL
Alexander Zwart: Om nog een interessante tegenstelling te noemen: All We Imagine as Light blinkt uit in zijn eenvoud, maar ook in zijn lyriek. Hoe heb jij dat aangepakt?
Payal Kapadia: “Ik ben nu eenmaal een simplistisch-lyrisch persoon [lacht]. Het proces van filmmaken is voor mij – en dan parafraseer ik op basis van wat Tarkovski erover zei – als beeldhouwen. Je beitelt en schaaft aan het verhaal tot je een leesbaar script hebt, maar dan heb je nog geen film. Als je je film daarna hebt opgenomen, realiseer je na afloop wat je eigenlijk niet nodig hebt. Vervolgens is er dan de montage. Opnieuw ga je nadenken over alles en schaaf je door, op zoek naar hoeveel je precies moet vertellen. Ik hou heel erg van de eenvoud van een structuur. Zo inspireren Japanse korte verhalen me enorm, net als haiku’s. In hun eenvoud van schrijven kunnen die zowel niets als alles betekenen. Zo eenvoudig kan het zijn, en toch heel diep. Daar streef ik naar.”
Alexander Zwart in gesprek met Payal Kapadia1
- 1Alexander Zwart, “Payal Kapadia over All We Imagine as Light,” Filmkrant, 26 februari 2025.
