Johan van der Keuken (1938-2001) was een Nederlandse filmmaker en fotograaf. Al op zeventienjarige leeftijd maakt hij naam met Wij zijn 17 (1955), een fotoboek met portretten van leeftijdsgenoten. Een jaar later trekt hij naar de Parijse filmschool IDHEC, waar hij een groeiende passie voor het filmen ontdekt. Als filmmaker breekt hij door met experimentele documentaires als Blind Kind (1964) en de Noord-Zuid-trilogie (Dagboek, Het witte kasteel en De nieuwe ijstijd, 1972-1974) waarin hij de toenemende mondiale ongelijkheid in beeld bracht. Hij maakte meer dan vijftig films.

Hij was ook een begenadigd schrijver over cinema, een activiteit waarmee hij zijn praktijk als cineast trachtte af te bakenen. “Voor mij was schrijven soms nodig, omdat er iets in mij leefde, voor mijn ogen zweefde, dat ik wilde pakken. Met hermetische formules of intuïtief gestamel, speculatieve ontboezemingen of strenge voorschriften aan de wereld.” Deze verzameling teksten van Johan van der Keuken biedt een eerste stap om hem niet alleen als filmmaker maar ook als een van de meest originele schrijvers over cinema te (her)ontdekken.