Seuls: Le chantier des gosses

Tonight, Sabzian and KASKcinema are hosting an online screening of Jean Harlez’s Le chantier des gosses (1970). The screening is part of Seuls. Singular Moments in Belgian Film History, a series of film programs around Belgian cinema. This first feature film of Jean Harlez (Belgium, 1924) is set in the Marolles in the 1950s. The narrow streets of this working-class Brussels neighborhood are full with kids. The Marolles is a playground for kids until one day workmen shake up the neighborhood. The children declare war on them. A film about Brussels in the 1950s, in collaboration with the inhabitants. Le chantier des gosses is now worldwide available on www.sabzian.be, free of charge for the first 100 spectators. On the occasion of this online screening, Sabzian published several texts accompanying the film. Below you can also find an introduction to the film by film critic Ruben Demasure.

Note: To watch the film, you’ll have to enter your e-mail address. In doing so, you accept to be added to the mailing list of Avila, the online videoplatform that makes this screening technically possible.

New
Conversation FR
5.05.2021
Ce n’est pas … une blague !

En 1956, Paul De Swaef passe sur le tournage du film Le chantier des gosses de Jean Harlez pour le journal dominical belge Germinal, film qui sera finalement présenté en première à Bruxelles en 1970.

Article NL FR
5.05.2021
De odyssee van een film

Het is voor mij niet eenvoudig om me de lange geschiedenis van Le chantier des gosses voor de geest te halen. Ze vloeit dikwijls over in de mijne, de onze, aangezien ik de vrouw ben van Jean Harlez. In 1956 vatte Jean het plan op om met eigen middelen een langspeelfictiefilm te draaien in een volkswijk. Hij wou gebruik maken van de (omgeving van de) Marollen als decor en de wijkbewoners als acteurs om het verhaal te vertellen van een groep kinderen die een braakliggend terrein uitkiezen als ontmoetings- en speelplaats.

Article NL
5.05.2021
Le chantier des gosses

Met Le chantier des gosses (1970) verwezenlijkte autodidact Jean Harlez (1924) zijn grote droom om een langspeelfilm te maken in de Brusselse Marollenwijk. Met kinderen uit de buurt en een zelfgebouwde camera improviseerde Harlez er het verhaal van een stel straatjongens die hun stuk braakliggend speelterrein verdedigen tegen de landmeters en ondernemers die er een sociale woontoren komen neerpoten. Hoe deze “eerste Belgische neorealistische film” tot stand kwam en uiteindelijk ontvangen werd, leest als een even spectaculaire als schrijnende strijd. 

note EN
26.04.2021
Sabzian Needs Your Support

Your support can help us maintain our quality standards and provide the means to pay for the work of our volunteers. Support Sabzian!

Article NL EN
21.04.2021
De werkelijkheid zou moeten beginnen

Een jaar later, toen de Duitsers de oorlog hadden verloren en de concentratiekampen waren bevrijd, fotografeerden en filmden de geallieerden de complexen, de overlevenden en de sporen die wezen op miljoenen vermoorde mensen. Vooral de beelden van stapels schoenen, brillen en kunstgebitten en de bergen afgeschoren haar maakten een diepe indruk. Misschien moeten er eerst beelden zijn vooraleer iets wat nauwelijks voorstelbaar is indruk maakt, fotografische beelden, afdrukken van de werkelijkheid op afstand.

Article EN
28.04.2021
Woman, Arab and... Filmmaker
Heiny Srour 1976
Translated by

    Woman, Arab and... filmmaker. A viable situation? If so, some questions: Is there even one Arab filmmaker who has provoked an explosion of scorn for asserting in front of Marxist militants – don’t laugh – his desire to become a filmmaker? Is there even one Arab filmmaker who was forced to hide from his family that he wanted to make films? Is there even one Arab filmmaker who was called mad by X number of producers for having dared to propose to go and film a guerrilla war? Is there even one Arab filmmaker who has been told from the cradle that he fundamentally wasn’t a “creative” being? To inspire the works of others, fair enough! To write novels dealing with “feminine” subjects is allowed, but barely so (and reluctantly, by the way). But to take the camera in order to talk about human dignity (especially when insisting on women’s liberation), about national dignity? Oh, no, lady! That’s men’s business.

    DOSSIER EN
    31.03.2021
    Out of the Shadows

    Assia Djebar, Jocelyne Saab, Heiny Srour, Selma Baccar, Atteyat Al-Abnoudy

    Although there has been a notable rise of Arab female film directors in recent decades, the work of many pioneers tends to remain painfully neglected. The Out of the Shadows film programme, originally conceived for the Courtisane festival 2020 in Ghent, was intended to address this obscurity and revitalize the work of a diversity of filmmakers whose films remain overlooked and barely screened. Five of these filmmakers are presented in this Dossier: Atteyat Al-Abnoudy, Selma Baccar, Assia Djebar, Jocelyne Saab and Heiny Srour. In the words of Assia Djebar: “All of us, all of us who come from the world of women in the shadows, are reversing the process: at last it is we who are looking, we who are making a beginning. ”

    Article EN
    31.03.2021
    A Woman’s Gaze
    Assia Djebar 1989
    Translated by

      Can it be simply by chance that most films created by women give as much importance to sound, to music, to the timbre of voices recorded or captured unawares, as they do to the image itself? It is as though the screen had to be approached cautiously and be peopled, if need be, with images seen through a look, even a short-sighted, hazy look, but borne on a full, commanding voice, hard as stone but fragile and rich as the human heart.

      Conversation EN
      7.04.2021
      Conversations with Etel Adnan and Jocelyne Saab

      “They no longer allowed us to express ourselves. There was no freedom anymore. At the time, I didn’t fully understand that I was scaring them because I didn’t realize the impact of my work. With my documentaries and my different way of looking at things, I managed to reach European and American television channels. They were afraid my images would shake the public opinion and dismantle their propaganda.”

      Article NL FR
      14.04.2021
      Cinema en surrealisme in België

      De surrealisten van het eerste uur, nog vaag vervuld van een dadaïstische geestesgesteldheid, zetten alle zeilen bij en mengden vrolijk disciplines door elkaar om het publiek te verbluffen. Terwijl hun geschriften, theater, muziek en schilderkunst al gauw floreerden, bleef het gebruik van film lange tijd een moeizamere kwestie, in België nog meer dan elders.

      Article FR EN
      17.03.2021
      Fertile Memory

      A Budding Filmmaker Generates a Past With a Future

      The source that irrigates Fertile Memory springs from two poles that constitute the foundations and permanence of the Palestinian soul: usurped land and women. Few films show daily life in the physical and temporal reality (32 years for Mrs Farah Hatoum) of the Israeli occupation. And if these films exist, their lack of credibility is such that at best, we make do with imagining the thoughts behind the gestures and gazes – the deepest dimension of which only the prism of culture will render.

      From the Archive

      prisma NL
      6.09.2017
      Prisma #9

      Al haar uitspattingen konden haar dus niet echt bezoedelen, in haar fantasie bleef ze haar vaders schatje. Zijn liefde voor haar garandeerde dat er in haar een onaantastbare, zuivere kern bewaard bleef.

      Article NL
      6.07.2016
      Belgica, of nostalgie naar de posthistorie

      Als solipsistisch totaalwezen plaatst Van Groeningens film zich inderdaad aan gene zijde van de geschiedenis. Vanuit dat standpunt lijkt de voorkeur nog het meest uit te gaan naar een simpelweg ‘dode tijd’ waarin men ongestoord, zonder bewakingscamera’s, de nachten kon wegdansen. Men is nu al op het punt beland waar zelfs de vroege jaren van de ‘posthistorie’ tot nostalgie uitnodigen.