Sabzian is a free online magazine that relies on the work of a group of dedicated volunteers. We could use your support. Please consider a donation! Sabzian est un magazine en ligne gratuit qui dépend du travail d’un groupe de bénévoles dévoués.  Votre soutien nous aide beaucoup. Pensez à faire un don ! Sabzian is een gratis online magazine dat afhankelijk is van het werk van een groep toegewijde vrijwilligers. We kunnen uw steun goed gebruiken. Overweeg een donatie!

SUPPORT SUPPORT SUPPORT

Article
05.03.2025
NL FR EN RU

Cinemataal stelt ons in staat tot het vastleggen, beschrijven of weergeven van fenomenen van de wereld om ons heen, zoals ze zich voordoen aan ons bewustzijn. De ruimte van de cinema is eerst en vooral een artistieke ruimte. Het is een ruimte van discussie. We mogen die artistieke ruimte, die ruimte van abstracte modellen en voorstellingen, niet verwarren met de ruimte van ons fysieke, materiёle leven, de ruimte waarbinnen we handelen. Wat ik hier zeg is evident en banaal, maar helaas ben ik genoodzaakt het steeds maar weer te herhalen.

The Flat Jungle (Johan van der Keuken, 1978)

Op een dag een film
26.02.2025
NL EN

More and more, there is laughing in the cinema regardless of the type of film – whether a Holocaust drama, a violent film noir, or an essayistic documentary. Recently, at CINEMATEK, I noticed that Johan van der Keuken’s The Flat Jungle (1978), a documentary about the Wadden Islands and their inhabitants, drew out a varied repertoire of bemusement: chuckles, snickers, giggles, and, at times, a faintly suppressed derisive laugh.

De poëtica van Anthony Mann

Article
26.02.2025
NL

Mann is wel een moralist en een vakman, maar hij is in de eerste plaats kunstenaar of, zoals Proust het formuleert, een beschaafde man die geen prijsjes achterlaat op de geschenken die hij aanbiedt. Hij is een klassieke kunstenaar die meer is geïnteresseerd in de verschillende genres en de mogelijkheden die zij bieden dan in legenden en hun weerklank.

Article
26.02.2025
FR

Cette œuvre interroge notre regard sur les mondes (du lointain à l’intime), s’aventure très librement dans le territoire de la fiction, questionne nos hiérarchies esthétiques. Cela réclame du spectateur (et du critique) vision attentive, attention rythmique et mémoire vive. Sa démarche étonne, interroge, trouble, fait bouger nos certitudes, et donc incite conjointement à ressentir et à penser. Mon abécédaire se propose une circulation dans l’œuvre de cet « entrepreneur » de langage neuf, par un double jeu d’associations : quel terme « keukenien » peut correspondre à chaque lettre ? Et quel autre terme s’y adjoint ?

The Films of Johan van der Keuken

26.02.2025
A COLLECTION OF 5 texts, 62 film pages, 2 events, 3 dossiers, 1 news item
NL FR EN

Johan van der Keuken (1938-2001) was a Dutch filmmaker and photographer. At the age of seventeen, he already made a name for himself with Wij zijn 17 (1955), a photo book of portraits of peers. A year later, he entered the Paris film school IDHEC, where he discovered a growing passion for filmmaking. As a filmmaker, he broke through with experimental documentaries such as Blind kind (1964) and the North-South trilogy (Dagboek, Het witte kasteel, en De nieuwe ijstijd, 1972-1974) in which he depicted increasing global inequality. He made more than fifty films. This collection provides an overview of the available English-language texts on Sabzian about the work of Johan van der Keuken, as well as a complete multilingual annotated filmography.

Over Anora (2024) van Sean Baker

Article
19.02.2025
NL

Anora (Ani) komt terecht in een wereld van wankele, komische personages – de miljardairszoon, de goon, de gangster… Rollen die in cinema al lang niet meer zo geijkt zijn maar bij Baker op een eigenaardige manier een revival beleven. Zijn personages lijken hun rollen voortdurend af te tasten, alsof ze een nieuw kostuum passen. De intimiderende, gespierde bodyguards blijken het best goed te bedoelen, en zelfs Vanya, de miljardairszoon, heeft iets uitgesproken aandoenlijks. Anders dan bij de Safdie-broers, waar de eindeloze molen van ongebreideld kapitalisme voor de toeschouwer claustrofobisch en ongemakkelijk voelt, zoekt Baker eerder de weg van verzoening.

Article
12.02.2025
NL EN

Johan van der Keuken was fotograaf en filmmaker. Als filmmaker hanteerde hij zelf de camera. De wereld om hem heen, de werkelijkheid was zijn onderwerp. Hij onderscheidde zich als fotograaf en als filmmaker, omdat hij de realiteit op een heel eigen manier tegemoet trad. Kenmerkend was dat hij de werkelijkheid niet zag als iets dat buiten hemzelf lag. Hoe kan je iets over de werkelijkheid zeggen zonder die tot iets eenduidigs te reduceren? Johan van der Keuken wilde niet over de werkelijkheid vertellen, maar wilde de realiteit zelf laten spreken.

Ellen Vermeulen over Une femme qui part (2024)

Conversation
29.01.2025
NL

In 1952 beklom Marie-Louise Chapelle als eerste Franse vrouw een onbetreden top in het Himalayagebergte. Vijftig jaar lang leidde ze een dubbel leven: de ene helft van het jaar woonde ze samen met haar man en kinderen in een traditioneel gezinsverband, de andere helft bracht ze door in de ongerepte hoogten van het gebergte. In 2022 volgde filmmaker Ellen Vermeulen haar voetsporen naar de Himalaya om Chapelles levensverhaal beter te doorgronden. Vermeulen: “Ik zou naar die ene plek gaan, de top van de Déodakni, op 6.075 meter hoogte. Het leek dé plek waar ik het dichtst bij haar zou kunnen komen. Ik heb dat intuïtieve verlangen om daar te filmen nooit in twijfel getrokken. Ik vind het idee van iets herhalen heel mooi. Iets opnieuw doen, in een andere tijd, en in die herhaling iets trachten terug te vinden.”

Margarida Cordeiro Interviewed by Anabela Moutinho

Conversation
22.01.2025
EN

Cinema’s biggest mistake is simplifying reality. You need to decide on how to clean up the visual field, how to perform a rigorous reorganization of the real. The reality filmed by us is not simplified, it is complexified – so much so that the film has not one reality, it has many. Our image is not dry. The most common cinema uses dialogue, in a shot/reverse shot system. We never did that. We even had characters with their back turned to the camera in some cases. Therefore, we tried to take reality and create another reality – a complex one. It’s taking the real and adding what we feel, which has nothing to do with neorealism. Cinema is this “giving something”. To give to it what makes us live.

Een gesprek met Alain Guiraudie en gedachten over Miséricorde (2024)

Article
29.01.2025
NL

Guiraudie schept duidelijk plezier in het bespelen van zijn publiek. Ik heb honderden vragen, maar elke vraag ontspringt hij routineus. Hij danst met een ondeugend lachje. Misschien is dit waarom ik zijn oeuvre zo fascinerend vind – het is ongrijpbaar. Toch is er ook frustratie. Misschien is er niet zozeer een verborgen visie, maar veeleer een techniek. Zelf situeert hij zich tussen Eric Rohmer en Bruno Dumont in. Ik zie ook Alfred Hitchcock, die haast stoïcijns zijn films in elkaar schroeft als een ingenieus radarwerk, waarin ieder shot en elke zin een ander radartje doet draaien.

NEWS
31.01.2025
EN

After the successful retrospective at CINEMATEK in Brussels, Chantal Akerman’s oeuvre moves to London for a complete retrospective in February and March at BFI Southbank.

NEWS
12.02.2025
EN

For its 2025 edition, running from 24 February to 1 March, the Spanish film festival Punto de Vista will present a retrospective dedicated to the cinema of Dutch filmmaker Frans van de Staak.

NEWS
24.02.2025
EN

Eye Filmmuseum celebrates the legacy of Feministisch Filmkollektief Cinemien (1974–1989), a pioneering film collective that sought to amplify the voices of female filmmakers in the Netherlands. Running from 6 to 25 March, the programme links the collective’s work to urgent contemporary themes, fostering intergenerational discussions on equality.