EN
“Commander Walter Van Dyck, the officer putting the young would-be soldiers through their paces, turned out to be a film fan. He enjoyed watching movies and was fascinated to have a film crew following him. “He is very conscious of where the camera stands, almost like an actor. He plays a certain role in his uniform.”
The director noticed the theatrical nature of the soldiers’ behaviour too – the constant sense they were giving a performance, or at least rehearsing for one. The longer the soldiers spent in the military, the more polished they became in their roles.”
Geoffrey Macnab
NL
“In onze samenleving bestaan er niet veel rites de passage meer. Een job kiest men zoals het uitkomt, en af en toe komt er weer iets nieuws aanwaaien. Het leger is echter nog een plek waarin een transformatie moet worden ondergaan. Zodra de rekruten de poort van het legerterrein binnengaan en hun uniform aantrekken ondergaan ze de metamorfose van burger tot militair. Tegelijk blijven het ook gewoon jongeren die in het weekend naar hun ouders gaan. Ze trainen met wapens – en toch doen ze alsof. Ze liggen de hele nacht op wacht – in een bosje in Vlaanderen. Ook al probeert hun commandant hen voor te bereiden op de werkelijkheid, een echte oorlog lijkt iets uit films. En dus geeft de commandant zijn rekruten een verbeelding van het werk van een militair door te refereren aan actiefilms, alsof de wereld van fictiefilms hen beter kan voorbereiden op een hypothetische toekomst dan de alledaagse werkelijkheid in een Belgische legerbasis.
Uit volle overtuiging speelt het leger zichzelf. Zullen de rekruten ooit echte militairen worden? Misschien zal zelfs een werkelijke oorlog het leger niet echt maken. In On Photography schreef Susan Sontag dat mensen die een ramp meemaakten zeiden dat het zó intens was dat het ‘net een film’ was. De overtreffende trap van werkelijkheid is fictie.”
Nina de Vroome
