« Nicolas Philibert demande au spectateur de son nouveau documentaire un peu la patience dont doivent s’armer les apprentis infirmiers et infirmières qui sont sujets. En effet, Philibert ne s’intéresse ni aux personnages pittoresques ni aux scènes de drames qu’on pourrait imaginer dans un hôpital, mais bien à la routine qui fonde l’apprentissage des gestes et des principes de cette vocation. »
Nicholas Elliott1
“De chaque instant is ingedeeld in drie hoofdstukken, telkens met een dichtregel van poëet Yves Bonnefoy als titel, te beginnen bij ‘Wat beter vastgrijpen dan wat je wegglipt’. Net als de filmtitel lezen die regels als een ethische én esthetische stellingname van een observerende filmmaker die met zorgzame blik kijkt naar wie hij voor de camera krijgt. Eerst leren de jongelingen in oefensessies hun toekomstige vak, vervolgens passen ze hun kennis in de praktijk toe tijdens een stage en tot slot evalueren ze hun ervaringen in een gesprek met hun docent. In elk moment dat Philibert filmt, is het eerste contact van bijzonder belang: het in de vingers krijgen van nieuwe gewoonten en kennis, de eerste ontmoeting met een patiënt, de confrontatie van heel nabij met geboorte, aftakeling en dood. De jonge verplegers kunnen niet anders dan zich helemaal overgeven aan het moment; soms is dat van een simpele schoonheid, dan weer allesoverweldigend.”
Bjorn Gabriels2
- 1Nicholas Elliott, « De chaque instant de Nicolas Philibert », Cahiers du cinéma, septembre 2018.
- 2Bjorn Gabriels, “De chaque instant,” Filmmagie, 5 december 2018.
