https://www.sabzian.be/index.php/text/prisma-41

Prisma #41

High Flying Bird (Steven Soderbergh, 2019)

De rasperige stem van folkzanger Richie Havens steekt schril af tegen de gelikte iPhone-beelden van New Yorkse kantoorgebouwen. In mijn hoofd duikt een close-up op van een verwoed op zijn snaren beukende Havens die met gesloten ogen en bezweet voorhoofd om vrijheid schreeuwt. Wat ik nu zie, is zonlicht dat weerkaatst van metershoge raampartijen. In de bijna lege straten is geen vuiltje te bekennen. Zelfs de blauwe, gesloten garagedeuren waar sportagent Ray in meticuleus maatpak voorbij wandelt, weg van chique hotels en hun luxueuze lounges, ogen kraaknet. Gegentrificeerd.

De zanger met krakende, krachtige songs brak in 1969 door met zijn legendarische openingsconcert op het Woodstockfestival, waarbij hij vanuit spiritual ‘Motherless Child’ het protestlied ‘Freedom’ improviseerde. Over vrijheid gaat ook de song die Steven Soderbergh inspireerde tot de titel voor High Flying Bird. In die Netflixfilm probeert Ray de jonge basketbalspeler die hij vertegenwoordigt weer op het veld te krijgen terwijl de National Basketball Association in een arbeidsconflict de hele competitie heeft stilgelegd. Spelers willen spelen. Boven hun hoofden gelden echter andere regels dan op het basketterrein: veelal witte zakenlui bezitten de lichamen van de doorgaans zwarte atleten. 

Als een ware con man gebruikt Ray economische wetmatigheden en de impact van social media om zijn klant én zichzelf te geven wat ze willen, wat hen toekomt. High Flying Bird volgt een soortgelijke strategie: Soderberghs gladde esthetiek en Tarell Alvin McCraney’s ingenieuze scenario (en uitvoerige, bedachtzame dialogen) werken zich vlotjes naar binnen, terwijl de politiek-ideologische weerhaakjes in de details zitten: in Richie Havens stem, die aan het einde ook nog anti-oorlogslied ‘Handsome Johnny’ zingt (“It's a long hard road, before we'll be free”). En in de man die verschijnt terwijl deze song weerklinkt: socioloog Harry Edwards, auteur van The Revolt of the Black Athlete uit 1969. Door ‘het systeem’ tegen zichzelf uit te spelen, predikt High Flying Bird de revolutie in een maatpak. 

Deze Prisma verscheen als ‘Prisma #31’ in Filmmagie #702, februari 2020

PRISMA
04.03.2020
NL
The Prisma section is a series of short reflections on cinema. A Prisma always has the same length – exactly 2000 characters – and is accompanied by one image. It is a short-distance exercise, a miniature text in which one detail or element is refracted into the spectrum of a larger idea or observation.
La rubrique Prisma est une série de courtes réflexions sur le cinéma. Tous les Prisma ont la même longueur – exactement 2000 caractères – et sont accompagnés d'une seule image. Exercices à courte distance, les Prisma consistent en un texte miniature dans lequel un détail ou élément se détache du spectre d'une penséée ou observation plus large.
De Prisma-rubriek is een reeks korte reflecties over cinema. Een Prisma heeft altijd dezelfde lengte – precies 2000 tekens – en wordt begeleid door één beeld. Een Prisma is een oefening op de korte afstand, een miniatuurtekst waarin één detail of element in het spectrum van een grotere gedachte of observatie breekt.

Related