← Part of the Issue: Beschreven cinema
https://www.sabzian.be/index.php/text/filmtips

Filmtips

VERTAALD DOOR TRANSLATED BY TRADUIT PAR Sis Matthé

Van 1970 tot 1986 verschenen in het dagblad Süddeutsche Zeitung wekelijks Frieda Grafe’s Filmtips, korte commentaren op het filmaanbod in München, vaak slechts één zin per film. Sabzian selecteerde en vertaalde acht Filmtips.

Lola Montès (Max Ophüls, 1955) 

La règle du jeu (Jean Renoir, 1939)

La règle du jeu van Jean Renoir, uit 1939. Hij had zich voorgenomen een film te maken zoals barokmuziek, naar Rameau, Lully, Couperin. Zijn cinema-ideaal was om al wat voor de camera gebeurde op natuurlijke wijze toe te laten. Een film onder edellieden, gespeeld door burgers. Het krachtigste document over de maatschappij in het interbellum en haar omwenteling. Wat brengt cinema direct over?1

 

Nosferatu, eine Symphonie des Grauens (F. W. Murnau, 1922)

Nosferatu, eine Symphonie des Grauens van Friedrich Wilhelm Murnau, uit 1922. Bram Stoker verplaatst naar Bremen in het pestjaar 1838. De vampier heeft een rattenkop en wordt gevolgd door een rattenleger; hij wordt niet omgebracht met een staak door het hart, maar door de eerste lichtstraal na een langgerekte liefdesnacht. Deze film markeerde het begin van Dracula’s triomftocht door de westerse filmwereld.”2

 

Goldflocken (Werner Schroeter, 1976)

Goldflocken van Werner Schroeter, uit 1976. Vooraleer Schroeter verhalen begon te vertellen, waren beelden er om door geluid ondermijnd te worden; hun kunstmatigheid, hun slechts geciteerde bestaan benadrukte het gehoor als het meest archaïsche zintuig dat het dichtst bij het onbewuste ligt. En: ogen kunnen gesloten worden, maar oren niet.3

 

Lola Montès (Max Ophüls, 1955)

Lola Montès van Max Ophüls, uit 1955. Een van de mooiste en belangrijkste Europese films van de jaren vijftig, die als geen ander de ontbinding van de oude representatieruimte via kleur, CinemaScope en stereogeluid weerspiegelt. De circuspiste als schouwtoneel, als uitbreiding van de scène, die slechts een kooi is. Van de stad als schandaalplek en pronkstuk. En steeds op de eerste rij, haast barstend van nieuwsgierigheid en kijklust: wij, het publiek.4

 

Rote Sonne (Rudolf Thome, 1970)

Rote Sonne van Rudolf Thome, uit 1970. Schouwtoneel Groot-München. Een meisjescommune: ze vermoorden mannen. Een utopie, geen sciencefiction, op de wijze van een B-film. De vervreemding vloeit voort uit de spaarzame middelen, zoals bij Rivette en zijn voorvader Fantômas.5

 

Trouble in Paradise (Ernst Lubitsch, 1932)

Trouble in Paradise van Ernst Lubitsch, uit 1932. Het paradijs, dat is het komische Lubitsch-land waar geestigheid, lichtheid en verfijning de eerste viool spelen. Er is trouble omdat traag veranderende gevoelens de schone schijn bedreigen, wat voor gangsters die gevoelens bespelen het hoogste alarmniveau betekent.6

 

Bronenosets Potemkin [Battleship Potemkin] (Sergei Eisenstein, 1925) 

Bronenosets Potemkin van Sergei Eisenstein, uit 1925. Sovjetcinemalegendes zijn uit ander hout gesneden. In plaats van de geboorte van de natie vieren ze de constructie van de toekomst.7

 

La paura [Fear] (Roberto Rossellini, 1954) 

La paura van Roberto Rossellini en met Ingrid Bergman, uit 1954. Het schouwtoneel is München. Stefan Zweigs novelle aangepast aan de tijd, net als de angst. De oorlog heeft ervoor gezorgd dat de verhouding tussen man en vrouw nooit meer hetzelfde zal zijn en heeft het neorealisme voortgebracht. Ontmanteling van fictie. De werkelijkheid wordt waargenomen onder quasi-experimentele omstandigheden, bij het levende object.8

  • 1Frieda Grafe, Frieda Grafe. Ausgewählte Schriften in 12 Bänden, vol. 11, onder redactie van Enno Patalas. (Berlin: Brinkmann & Bose Verlag, 2002-2008), 178.
  • 2Grafe, Frieda Grafe. Ausgewählte Schriften in 12 Bänden, vol. 11, 153.
  • 3Grafe, Frieda Grafe. Ausgewählte Schriften in 12 Bänden, vol. 11, 267.
  • 4Frieda Grafe, Frieda Grafe. Ausgewählte Schriften in 12 Bänden, vol. 9, onder redactie van Enno Patalas. (Berlin: Brinkmann & Bose Verlag, 2002-2008), 230.
  • 5Frieda Grafe, Frieda Grafe. Ausgewählte Schriften in 12 Bänden, vol. 11, 306.
  • 6Frieda Grafe, Frieda Grafe. Ausgewählte Schriften in 12 Bänden, vol. 11, 322.
  • 7Frieda Grafe, Frieda Grafe. Ausgewählte Schriften in 12 Bänden, vol. 11, 323.
  • 8Frieda Grafe, Frieda Grafe. Ausgewählte Schriften in 12 Bänden, vol. 11, 332.
ARTICLE
29.01.2020
NL
In Passage, Sabzian invites film critics, authors, filmmakers and spectators to send a text or fragment on cinema that left a lasting impression.
Pour Passage, Sabzian demande à des critiques de cinéma, auteurs, cinéastes et spectateurs un texte ou un fragment qui les a marqués.
In Passage vraagt Sabzian filmcritici, auteurs, filmmakers en toeschouwers naar een tekst of een fragment dat ooit een blijvende indruk op hen achterliet.
The Prisma section is a series of short reflections on cinema. A Prisma always has the same length – exactly 2000 characters – and is accompanied by one image. It is a short-distance exercise, a miniature text in which one detail or element is refracted into the spectrum of a larger idea or observation.
La rubrique Prisma est une série de courtes réflexions sur le cinéma. Tous les Prisma ont la même longueur – exactement 2000 caractères – et sont accompagnés d'une seule image. Exercices à courte distance, les Prisma consistent en un texte miniature dans lequel un détail ou élément se détache du spectre d'une penséée ou observation plus large.
De Prisma-rubriek is een reeks korte reflecties over cinema. Een Prisma heeft altijd dezelfde lengte – precies 2000 tekens – en wordt begeleid door één beeld. Een Prisma is een oefening op de korte afstand, een miniatuurtekst waarin één detail of element in het spectrum van een grotere gedachte of observatie breekt.
Jacques Tati once said, “I want the film to start the moment you leave the cinema.” A film fixes itself in your movements and your way of looking at things. After a Chaplin film, you catch yourself doing clumsy jumps, after a Rohmer it’s always summer, and the ghost of Akerman undeniably haunts the kitchen. In this feature, a Sabzian editor takes a film outside and discovers cross-connections between cinema and life.
Jacques Tati once said, “I want the film to start the moment you leave the cinema.” A film fixes itself in your movements and your way of looking at things. After a Chaplin film, you catch yourself doing clumsy jumps, after a Rohmer it’s always summer, and the ghost of Akerman undeniably haunts the kitchen. In this feature, a Sabzian editor takes a film outside and discovers cross-connections between cinema and life.
Jacques Tati zei ooit: “Ik wil dat de film begint op het moment dat je de cinemazaal verlaat.” Een film zet zich vast in je bewegingen en je manier van kijken. Na een film van Chaplin betrap je jezelf op klungelige sprongen, na een Rohmer is het altijd zomer en de geest van Chantal Akerman waart onomstotelijk rond in de keuken. In deze rubriek neemt een Sabzian-redactielid een film mee naar buiten en ontwaart kruisverbindingen tussen cinema en leven.

Related