Films byTexts by Gus Van Sant
Article NL
7.09.2022

In plaats van een chronologisch verhaal behandelt Paranoid Park de tijd op een impressionistische manier, met bijzondere aandacht voor filmische vormen. Net zoals de skaters die meanderend over de skateramp glijden, explosieve snelheid winnen en dan in de lucht vertragen tot een stil, gewichtloos ogenblik, zo is Paranoid Park een compositie van verschillende tempo’s en sensaties. De gewichtloze staat van een skater tijdens zijn sprong is het zwaartepunt van de film. Tussen stijgen en vallen bestaat er een stilte, een moment waarop alles nog onbeslist lijkt. Paranoid Park onderzoekt deze hangende tijd, een scharniermoment in het leven van Alex.

Conversation NL EN
6.04.2022

This year, the American film director Gus Van Sant created his first stage production called Trouble, a musical about Andy Warhol. On the occasion of the premiere in De Singel in Antwerp, Sabzian has a conversation with Van Sant to talk about four films that marked a period of formal experimentation in his oeuvre: Gerry (2002), Elephant (2003), Last Days (2005) and Paranoid Park (2007). Gus Van Sant: “The blocking itself is the main feature of the scene. When you’re using a storyboard, you’re adapting the locations and the actors to the storyboard, which is already fixed when the characters come in the frame. This is the main reason I started to work without a storyboard because the characters can work the scene better. They can make things happen within that timeframe as opposed to working with single shots.”

Conversation NL EN
6.04.2022

De Amerikaanse filmregisseur Gus Van Sant maakte vorig jaar zijn eerste theaterproductie, Trouble, een musical over Andy Warhol. Bij de première van het stuk in De Singel in Antwerpen sprak Sabzian met Van Sant over vier van zijn films die samen een periode van vormelijk experiment betekenen binnen zijn oeuvre: Gerry (2002), Elephant (2003), Last Days (2005) en Paranoid Park (2007). Gus Van Sant: “Het afbakenen is het belangrijkste kenmerk van een scène. Wanneer je een storyboard gebruikt, pas je de locaties en de acteurs aan aan het storyboard, dat al vastligt wanneer de personages in beeld komen. Dat is de belangrijkste reden waarom ik zonder storyboard ben gaan werken, omdat de personages dan beter in de scène zitten. Ze kunnen dingen laten gebeuren binnen een tijdsbestek en dat lukt niet wanneer je met losse shots werkt.”

Article NL
6.04.2022

Anno 2022 zijn geluid en luisteren een essentieel onderdeel geworden van het creatief proces van films maken. Sinds de digitale revolutie ligt het monteren van klank  en beeld binnen handbereik van de filmmaker zelf. Hierdoor is een werkelijk audiovisuele aanpak in de montage meer dan ooit mogelijk, met fascinerende gevolgen. (...) In Paranoid Park verknoopt Van Sant de vele draden uit Alex’ innerlijke wereld. De film is opgebouwd vanuit zorgvuldig uitgekozen visueel en auditief materiaal en uitgewerkt tot een polyfone en multispatiale audiovisuele compositie. 

FILM
Gus Van Sant, 2007, 85’

The title Paranoid Park refers to an illegally built skate park under a bridge in Portland, Oregon. Sixteen-year-old Alex is enticed by the park’s anarchist reputation. One night, this utopian place where skaters get together is forever changed.

FILM
Gus Van Sant, 1995, 106’

Nicole Kidman plays Suzanne Stone in Gus Van Sant’s comeback film after Even Cowgirls Get the Blues and first venture with a major Hollywood studio.

note EN
19.11.2021

Gus Van Sant, American filmmaker known for My Own Private Idaho (1991), Gerry (2002), Elephant (2003) and Paranoid Park (2007), is presenting a theatre production in DE SINGEL in Antwerp.

note EN
23.06.2021

Last week, Hungary’s parliament passed a bill for the supposed protection of minors against the “promotion of homosexuality”. Following these worrying reports of censorship, Sabzian would like to highlight some important films where homosexual or queer relationships take centre stage.

FILM
Gus Van Sant, 2002, 103’

Two friends, both called Gerry, decide to go hiking in the American desert. After wandering off the beaten track they soon end up lost, leaving them no choice but to keep walking and try to find a way out.

 

FILM
Gus Van Sant, 2003, 81’

“We blijven het verlangen koesteren om ons meester te maken van het lichaam van een film. Zelden zal de foute stelling die cinema als fotografie in beweging beschouwt zo juist geweest zijn.

Article NL
12.10.2017

Vandaag, heel wat jaren later, heeft een Amerikaanse cineast, Gus Van Sant, weten te begrijpen dat een beheerst en systematisch soepel gebruik van de Steadicam de basis zou kunnen vormen voor een volkomen nieuwe analytiek van alledaags geweld. Dat is de grootste vernieuwing van Elephant.