Prisma #47
Leve de film! (ode aan La nuit américaine van François Truffaut)
Klanken sporen met beelden
altijd bewegend, zelfs repeterend
de regisseur verbeeldt vele levens
dirigeert mensen, zijn sterren, O Hollywood
dat in werkelijkheid dromen doet
van eeuwigdurend leven en hemels zoet
toeschouwers raken bewogen
door personages en hun grootse verlangens
zo’n zalig bedrog van oneindige liefde
het filmmaken hoort en oogt chaotisch
het witte doek daarentegen lijkt harmonisch
achter de schermen, in de coulissen echter
kissebissen acteurs, actrices en de crew
aan de regisseur om de film te beslissen
in zijn begin, midden en open of gesloten slot
een nachtscène wordt overdag gedraaid
het einde voordien beslecht met een schot
een film staat nooit ofte nimmer stil
maar raast als een lustige trein
voorbij onze stille, lastige zielenpijn
een film gaat nooit dood, leeft voort
klinkend als muziek in de oren
ook als wij, toehoorders, er niet meer zijn …
Deze Prisma verscheen als ‘Prisma #35’ in Filmmagie #706, juli – augustus 2020