“This highly original existential black comedy charts the real-life exploits of William Douglas Street Jr. (played with a great deal of charisma and wit by writer-director Wendell B. Harris Jr.), a compulsive imposter whose improbable successes are spurred along by the fact that he’s black.
« Certes il récapitule avec minutie ses étapes personnelles: le passé juif de ses parents, les hasards helvétiques de sa naissance, les images de ce temps de bottes et de massacres, mais ces étapes lui échappent. Et la déconvenue finale est finalement burlesque, mais extrêmement émouvante.
“Het is een risico om hen zo te tonen omdat, wanneer er films over waanzin worden gemaakt – niet enkel over mentaal zieke kinderen, over waanzin in het algemeen – de film over het algemeen vergezeld wordt door wat ik een ‘begeleidend discours’ noem, nl.
“In France we have a saying: ‘Le chemin se fait en marchant’; the path is made by walking it. And that, for better or worse, is how I tend to work as a film-maker. I make my documentaries from a position of ignorance and curiosity.
“In de films van Rivette vormen ontmoetingen het hart. Het gaat om personages die in een chaotisch netwerk met elkaar verbonden zijn. Zijn films zijn als choreografieën van menselijke relaties. Toch is hij graag alleen wanneer hij niet aan het filmen is.
“Exactly half my life was spent in the dark. My life itself was in the dark. I’ve never seen my life in focus. It’s all been a blurred image. Financially speaking, I spent money to buy tickets. In terms of years, I spent my time. And psychologically speaking, I sold my soul to cinema.
Lula: One of these days the sun’s gonna come up and burn a hole through the planet like a giant electrical x-ray.
Sailor: I wouldn’t worry about that, Peanut. By then people’ll prob’ly be drivin’ Buicks to the moon.