1965 saw the theatrical release of Paris vu par..., a collection of six short films by Jean Douchet, Jean Rouch, Jean-Daniel Pollet, Éric Rohmer, Jean-Luc Godard and Claude Chabrol. Six districts of Paris were filmed, and six directors from the New Wave used the short film as a means of expression. Two decades later, Bernard Dubois, Philippe Garrel, Frédéric Mitterand, Vincent Nordon, Philippe Vernault and Chantal Akerman took up the concept and came up with six new vignettes on France's capital. The project is called Paris vu par...20 ans après and includes J'ai faim, j'ai froid.
“Je moet alleen doen waar je echt zin in hebt, zei ze me. Als je als toneelregisseur enkel zin hebt om Tsjechows stukken te ensceneren, omdat je dat het mooiste vindt van wat er ooit voor het toneel geschreven is, dan doe je dat toch, zegt ze. Zo eenvoudig ligt dat bij haar; zo gekompliceerd ook. Want zulke radikale keuzen maken veronderstelt een ongelooflijke moed – in een beroep dat al heel wat van deze deugd vergt – de moed der wanhoop.”
Eric de Kuyper1
- 1Eric de Kuyper, “Leren leven, het leven leren. Een inleiding op Chantal Akerman”, Sabzian, January 2016.
FR
« Ça ne pouvait plus durer comme ça », dit l'une.
« Non, on étouffait à Bruxelles », répond l'autre.
« Tu crois que c'est beau Paris ? »
« On verra demain. »
Chantal Akerman1
- 1J'ai faim, j'ai froid, geregisseerd door Chantal Akerman (1984; Paris: IM Productions - Jourd'hui Mitchell Productions), DVD.
