News from Home

EN

Dear child,

l received your letter and hope you will write often. l hope you won’t stay away too long and that you’ve found a job by now. If you’re doing well, we’re happy. Even though we do miss you. When will you be back? Everything is fine here, but Sylviane is home with the flu. My blood pressure is low. l’m on medication for it. Today is my birthday. l feel sad. lt’s quiet at the shop. Tonight we’re going out to dinner with friends. That’s all. Your birthday is coming up. l wish you all the best. Write to me soon about your work, about New York, about everything. Lots of love from the three of us.

Your loving mother

“Tot ik News from Home zag en Les rendez-vous d’Anna, had ik altijd het gevoelen dat een camera een sadistisch instrument is. Gefotografeerd worden betekent: gereduceerd worden tot een weerloos object. Mijn lichaam wordt op verkleinde schaal gestold, de waarneming ervan herleid tot het visuele, en dan nog vanuit één enkel perspectief. Ben ik gefotografeerd, dan kan ik gezien worden zonder zelf te zien. Meer nog dan een wassen pop, uitgevallen haren of nagelknipsels leent een foto mijn lichaam tot een groot aantal van kwaadaardige gebruiken. Niet het feit dat Lewis Carroll jonge meisjes fotografeerde geeft mij te denken, wel het feit dat hij tot elke prijs vermeed zelf gefotografeerd te worden. In de film wordt het object vaak vergroot, en het geeft de illusie dat het zich vrij in de ruimte kan bewegen. In feite wordt het object nog sterker gereduceerd door die illusie. Het gefilmde object is in een kooi van licht gevangen, vanuit een soort van mirador houden wij het object binnen de lichtkegel van onze projector. Waardoor is het dat de films van Chantal Akerman mij een niet-sadistisch gebruik van de camera demonstreren?”

Daniël Robberechts1

• 1Daniël Robberechts, “Een fetisjistische camera. Over de films van Chantal Akerman,” Heibel, maart 1982.