Het nieuws passeerde bijna geruisloos: eind februari vroeg Filmmagie het faillissement aan, het oudste filmtijdschrift van het land legde finaal de boeken neer. (...) Drie weken geleden lanceerde het VAF een oproep voor projectsubsidies van 65 000 euro voor een opvolger van Filmmagie. Het tijdschrift moet focussen “op onafhankelijke filmkritiek met oog voor enerzijds kwaliteitsfilms met een culturele en maatschappelijke betekenis en anderzijds voor de ontwikkeling van filmcultuur in Vlaanderen en daarbuiten”. Daarbij moeten “achtergrond, kritiek en verdieping hand in hand gaan”. 

Herman Asselberghs werkt momenteel aan een langlopend filmproject in de filmopleiding waar hij sinds twee decennia lesgeeft. Via de realisatie van een filmessay peilt hij naar de relaties tussen aandacht en verstrooiing in bioscoopzaal en klaslokaal. Doorheen het maakproces doet Sabzian verslag van zijn begeleidend lees- en schrijfwerk. Met regelmaat selecteert Asselberghs een bestaande tekst die hem bezighoudt en die hij zelf van een bijbehorende tekst voorziet. In deze tweede aflevering polst hij naar mogelijke overlappingen tussen lesgeven en filmkijken aan de hand van Berichten uit een klas, Objectieve Melancholie en andere sleutelessays van Dirk Lauwaert en brengt hij diens vergeten Filmparties in herinnering.

Wij zien geen toekomst in een stiefmoederlijk beleid dat “scherpe” keuzes maakt, er is integendeel dringend nood aan zorgzame en correcte ondersteuning van alle bestaande initiatieven. Wij zijn van mening dat een voldragen en divers filmlandschap zich enkel blijvend kan manifesteren wanneer dat gepaard gaat met de ontwikkeling van een scherpzinnige en diepgaande filmkritiek. Red de filmcultuur, investeer in filmkritiek!

Godard denkt er niet aan om van Bardot een personage te maken dat het stereotype beeld dat de massamedia van haar ophangen, doorbreekt. Hij voert Bardot als ‘Bardot’ op. Hij citeert het fenomeen Bardot, gebruikt het als een soort readymade, zonder enige ironie. En aangezien in de massamedia de naam Bardot geassocieerd is met ‘bloot’, voert hij haar ook meteen bloot op. Het is alsof Godard tegen het publiek zegt: “Je komt naar een film met Bardot kijken? Hier heb je haar meteen helemaal, totalement, naakt als de Venus van Urbino.”