Films byTexts by Quinten Wyns

Quinten Wyns (1991) is a Belgian director and writer. He graduated from KASK / School of Arts Ghent in 2017 with the short film Oosteroever, which was shown at Filmfestival Oostende, Filmer à Tout Prix and Working Title Film Festival. Wyns is currently working for Sabzian, Monokino and Brussels Kunstenoverleg. 

Conversation NL
16.02.2022
Zach Sokol 2021
Vertaald door

John Wilson is een documentairemaker en voormalig privédetective. Zijn idiosyncratische manier van verhalen vertellen navigeert door zijn eigen neuroses en vat tegelijkertijd de uitgestrekte essentie van New York en haar inwoners.  Wilson: “Zelfs in de meest nauwkeurige narratieve voorstellingen van New York City is er precies nog steeds iets dat ontbreekt. (...) De stad zelf biedt al de rijkste taferelen op de planeet. Het feit dat mensen het vervolgens verdunnen met kunstmatig spul is jammer. Ik wil zoveel mogelijk van New York filmen omdat dingen hier zo snel verdwijnen. Die impuls is nooit echt weggegaan.”

Article NL
16.02.2022

“Als je maar lang genoeg alles filmt wat je aandacht trekt, vormen er zich langzaamaan patronen in je beelden. Maar de beelden wijzen ook terug. In dit geval tonen ze ons niet alleen Manhattan, ze tonen net zo goed John Wilson: een introverte man van in de dertig die met zijn cameraatje door New York trekt. Filmen is voor hem een manier om naar buiten te treden, om met mensen in contact te komen, om te spreken. Het lijkt alsof hij op een gegeven moment in zijn leven besefte dat hij zijn schuchtere karakter, dat hem tot dan toe zo vaak in de weg had gezeten, ook ten goede kon gebruiken. Op zijn eigen manier zette hij vervolgens zijn verlegenheid in – als een wapen en als een schild.”

Conversation EN
1.12.2021

In 2018, Wang Bing stayed in Ghent as an “Artist in Focus” in the context of the Courtisane film festival. In the margins of the festival, students and former students of the KASK School of Arts Ghent invited Wang Bing to talk about filmmaking and to cook noodle soup with dumplings together. The director kindly agreed. The conversation that followed was shaped and guided by film fragments shown in between the questions. (...) The following text is an edited transcription of a part of this conversation and deals with filmmaking from the position of the filmmaker.

ARTICLE NL
28.03.2018

Wang Bings werk echoot Johan van der Keukens gedachte dat cinema “alles kan zijn, maar niets IS, behalve een oog en een oor.” Dus in de eerste plaats wandelen, de ogen en oren openen met arme middelen, waarin Wang Bing zowel genereus aandacht geeft als streng aandacht eist. “Ik kijk en luister hier en nu: kijk en luister!”

ARTICLE NL
21.03.2018

My Crasy Life spreekt zich, in de wijze waarop erin gesproken wordt, uit over taal: over wijzen van spreken. Of er nu gesproken wordt in gebaren (via blad-steen-schaar, via handshakes en gang signs), in woorden (Samoaans, slang of Amerikaans Engels) of in computerdata: Gorin vertaalt het vertelde volgens een cinematografische grammatica die de complexiteit van de hedendaagse Amerikaanse samenleving omhelst.

Compilation NL FR
28.02.2018
1 2

Deux corps séparés par quelque chose qu’on ignore. Des gestes, des mots, des regards qui ne cessent de mesurer la distance qui les sépare en même temps que la puissance du secret qui les rapproche. C’est cela qu’il faudra tenter de mesurer avec notre caméra.

Conversation EN
14.06.2017

“This was also the case with Killer of Sheep: its objective was to change the perception of coloured people, in spite of what Hollywood had created, this myth, and to give voice to people who didn’t have access to Hollywood to tell their story. The film was made for multiple reasons: to demystify filmmaking in the community and to introduce filmmaking to kids, notably by having children work on the sound and on other technical aspects of the film. We wanted to show people who were interested in making a change in the community, to use film as a means for social change.”

Article NL EN
14.06.2017

Elke andere kunstvorm viert het leven, het schone, het ideaal, en heeft een progressief effect – behalve de Amerikaanse cinema. De situatie is van die aard dat je steeds gevraagd wordt om je integriteit aan te tasten, en als de sociaal georiënteerde film eindelijk gemaakt wordt, zullen de vertoningen doorgaans beperkt zijn en zullen zij voor wie de film gemaakt is en over wie hij gaat, hem waarschijnlijk nooit zien. Om filmmaken levensvatbaar te maken, heb je de steun van de gemeenschap nodig; je moet deel worden van haar agenda, een aspect van haar voortbestaan.

Article NL
15.02.2017
John Berger 2006
Vertaald door

La rabbia is een film van liefde. En toch is zijn luciditeit vergelijkbaar met die in Kafka’s aforisme: “Het Goede is, in zekere zin, troosteloos.”

Dat is waarom Pasolini als een engel was.