In this film, the soundtrack is given over to the acclaimed contemporary Dutch composer Louis Andriessen, who dominates and invades it. In parallel, in syncopation or in opposition to the music, Johan van der Keuken composed an independent series of images made up of travelling shots all in the same direction associating shreds events, scenes and situations which, when linked together, suggest the notion of time.
NL
‘‘Met de muziek heeft de film gemeen dat hij zich in de tijd ontrolt en dus ook heel sterk vanuit de tijdsduur, de lengtemaat tijd van al zijn elementen, gedacht kan worden. Maar waar de muziek niets uitbeeldt of afbeeldt, maar materiaal en ervaring is, doet de film niets anders dan: laten zien. Hij kan alles laten zien: een tafereeltje in de bakkerswinkel, een liefdescène, een buldozer aan het werk, een shakespeariaans dialoogje. Soms wordt de muziek daardoor even, op een heel precieze manier, gestoord. Maar altijd is de muziek op volle sterkte als muziek aanwezig. En altijd is de film de documentaire van iets: van het bruisende leven en de beperkte mogelijkheden, van de spraak en de stilte. En soms van een trage en gestileerde enscenering. Altijd biedt de film uitzicht, brengt vluchtige lichamen, plaatsen, gezichten, gebeurtenissen in het beeld. Die weer vergeten worden, die er nog niet zijn, die zeer snel gaan, die bijna niet bewegen. De buitenwereld van de film en de binnenwereld van de muziek, die naast elkaar voorschrijven en binnen elkaar stilstaan.’’
Johan van der Keuken1
- 1Johan van der Keuken, Notities over de structuur van een film naar aanleiding van De tijd van Louis Andriessen
