Sergei Loznitsa

L’espace cinématographique est avant tout chose un espace artistique. C’est un espace de discussion. Ne commettons pas l’erreur de considérer l’espace artistique, l’espace des représentations et des modèles abstraits, comme un domaine d’actions de notre vie physique et matérielle. Ce que je dis est une platitude, une évidence. Je me dois malheureusement de répéter encore et encore cette évidence.

Cinemataal stelt ons in staat tot het vastleggen, beschrijven of weergeven van fenomenen van de wereld om ons heen, zoals ze zich voordoen aan ons bewustzijn. De ruimte van de cinema is eerst en vooral een artistieke ruimte. Het is een ruimte van discussie. We mogen die artistieke ruimte, die ruimte van abstracte modellen en voorstellingen, niet verwarren met de ruimte van ons fysieke, materiёle leven, de ruimte waarbinnen we handelen. Wat ik hier zeg is evident en banaal, maar helaas ben ik genoodzaakt het steeds maar weer te herhalen.

Cinema, just like other art forms, and just like all the other areas of human activity, manifesting and projecting our cognitive abilities, is part and parcel of culture. It possesses the ability to present and describe notions in its own unique way, by means of its own language. This language enables us to pinpoint, describe and represent the phenomena of the world around us, as being perceived by our cognition. It means that cinema, as a territory of art, is, first and foremost, a territory open for discussion. One must not mistake this artistic territory, the space filled with intellectual projections and abstract models, with the sphere of material physical existence. I’m sorry if this statement sounds too obvious and banal. Still, I feel I have to repeat this again and again.

Кинематограф, как и другие виды искусства, как и иные формы деятельности человека, являющиеся, по сути, проекциями нашего сознания, есть часть культуры и имеет уникальную возможность описывать и представлять нечто, что можно представить и описать только средствами и языком кино. Язык кино позволяет нам фиксировать, описывать или представлять доступные нашему сознанию явления мира, в котором, как нам кажется, мы живем.
Пространство кино – пространство, прежде всего, художественное. Это пространство дискуссии. Не стоит ошибаться и относиться к пространству художественному, пространству абстрактных моделей и представлений, как к области действий в нашей физической, материальной жизни. Я говорю сейчас банальности, заявляю очевидное. К сожалению, я вынужден повторять эту очевидность снова и снова. 

Jullie hebben voor een gevaarlijk beroep gekozen, want wat het meest gekoesterd wordt aan een regisseur is natuurlijk zijn blik. Een blik die onvermijdelijk één kant op is gericht, en die kant is de wereld. En het is door deze blik dat de wereld wordt beschreven.

La profession que vous avez choisie est une profession dangereuse, parce que ce qu’on chérit le plus dans le monde chez un metteur en scène, c’est bien évidemment son regard. Ce regard est forcément dirigé dans une direction et cette direction c’est le monde. Et c’est à travers ce regard que vous décrivez le monde.

The profession you have chosen is a dangerous one, because what the world holds most dear in a director is evidently his gaze. This gaze is necessarily pointed in one direction and that direction is the world. It’s through this gaze that one describes the world.