Ronny Günl

Er wordt over een film weleens gezegd dat hij relatable is. Maar wat zou dat moeten betekenen? Het anglicisme is ogenschijnlijk vrijblijvend. Het suggereert dat je je kan inleven in of identificeren met wat je hebt gezien, maar waarschijnlijk betekent het eerder dat je iets op jezelf wil betrekken, waarbij men het in de regel niet over de hele ervaring heeft – want precies die ontbreekt – maar over een fragment dat zich min of meer moeiteloos in een eigen groter geheel laat passen. Er wordt een beeld uitgekozen dat er mooi uitziet en niet afschrikt – een leeg beeld – en dat gevuld kan worden met eigen gevoelens. Zich tot een film relaten klinkt moedig, maar duidt slechts op de lafheid om twee tegenstrijdige beelden naast elkaar te laten staan: het persoonlijke beeld en dat van de film. Elk detail wordt opgeladen met de krampachtige poging om iets te willen begrijpen dat finaal niet begrepen kan worden.