In Face Value, everything revolves around the face and vision: the desire to be seen, the fear of being seen, the inability to see oneself, and the fear and longing to see others. It is a film that combines a deliberate approach with spontaneity, contemplation with action. It presents us with various perspectives on a region we call "Europe," somewhere between London, Marseille, Prague, and the Netherlands.
NL
“Face Value is opgedragen aan Van der Keukens overleden vakmakker bij uitnemendheid, Ed van der Elsken, die we zelf nog geportretteerd zien worden tijdens wat zijn laatste zomer zou blijken. Zijn doodzieke blote lijf laat hij koesteren door de zon. En in omhelzing van zijn Anneke, getuigt Ed – op sterven na dood – van zijn onverwoestbare levensvreugde. […] Twee uur lang kijken we naar mensen: Europeanen van de jaren negentig. Er werd gefilmd in Engeland, Ierland, België, Duitsland, Nederland, Frankrijk en Tsjechoslowakije. Het tijdsgewricht wordt aan het begin van de film bepaald via een CNN-shot dat zo’n precisiebombardement uit de Golfoorlog in alle huiskamers waarneembaar maakte. Het tijdgewricht is nerveus en tot stand gekomen op een moment dat de wereld zijn hart vasthield vanwege de gebeurtenissen in Koeweit. Een Hollands marineschip verlaat Den Helder, gaat op weg naar de brandhaard. Van der Keuken registreert de gezichten van matrozen en hun familieleden die vruchteloos proberen hun emoties meester te blijven.”
Pieter van Lierop1
“Zo had ik voor Face Value een heel sterk formeel uitgangspunt. Die film, die twee uur duurt, bestaat voor vijfentachtig procent uit close-ups. Dat was de inzet: een beschrijving geven van een deel van Europa na de val van de Berlijnse muur, waarin het documentaire karkater zich in een heel nauw kade moest waarmaken, waarin het als het ware moest worden veroverd op een tamelijk formele basis. Tussen al die close-ups moest er een cinematografische ruimte ontstaan, een imaginaire ruimte, een ruimte in beweging, een ruimte die lucht geeft. Maar ook wilde ik de toeschouwers van tijd tot tijd laten weten waar ze zich bevinden - in Marseille, Praag, Londen, Berlijn enzovoort - zonder m'n toevlucht te nemen tot een commentaar of andere externe hulpmiddelen.”
Johan van der Keuken in gesprek met Serge Toubiana2
- 1Pieter van Lierop, “Face Value: de mooiste Nederlandse film van het jaar,” Utrechts Nieuwsblad, 26 september 1991.
- 2Serge Toubiana, “Amsterdam Global Village”, Cahiers du Cinéma n° 517, oktober 1997.
